Op vrijdagnamiddag 7 juni vierden we collega Peter Verstraeten. Hij was de voorbije jaren vestigingsverantwoordelijke van de campus Gildestraat. De leerlingen vormden een erehaag. Een verraste meneer Verstraeten kreeg daarna alle lof in een korte toespraak van de directeur.

Beste Mijnheer Verstraeten

Beste collega’s en oud-collega’s

Beste leerlingen

 

Ik wil mij eerst tot de leerlingen richten met enkele vragen. Steek gerust je vinger op als je het antwoord kent…

1 Wie heeft je ontvangen op school de eerste keer dat je hier kwam en wie heeft je gerustgesteld als je een beetje stress had?

2 Wie staat er ’s morgens vanaf 8 uur aan de ingang van de school om jullie te verwelkomen met een vriendelijke en enthousiaste “Goeie Morgen”?

3 Bij wie moet je je aanmelden als je voor de zoveelste keer uit de les gezet werd omdat je gedrag niet OK is?

4 Met wie kan je eens gaan praten als je je niet goed in je vel voelt, als je met een probleempje zit?

5 Wie probeert kleine conflictjes op de speelplaats op te lossen door naar de ruziemakers te luisteren en samen te zoeken naar een oplossing van het conflictje?

6 Wie komt in de klas om de rapporten te bespreken en om de leerlingen die goed werken te feliciteren en om jou een duwtje in de rug te geven als de resultaten nog niet super zijn?

7 Wie stuurt jou uit de toiletten omdat het toilet geen speelplaats is? En wie geeft jou een opmerking over je gescheurde broek of je ongepast voetbaltruitje?

Inderdaad, Mijnheer Verstraeten, de collega’s en de leerlingen willen jou vandaag verrassen… Je wist van niets; de erehaag, jouw dochters en lieve echtgenote die aanwezig zijn, jouw leerlingen, jouw collega’s en ex collega’s, ik moest jou deze middag dicht bij mij houden, want wij wouden jou verrassen omdat we op het einde van het schooljaar afscheid moeten nemen van jou, na zovele jaren inzet op deze school

In de streek waar Mijnheer Verstraeten woont, regio Brugge, hebben ze daarvoor een uitdrukking; testitdatutes… Ik herhaal “testitdatutes”… Ik zie heel veel verbaasde gezichten bij ons internationaal getint Business publiek… Wat zegt hij nu? Ik zei; testitdatutes of 'het is tijd dat het uit is'. Dat betekent: 'het is gedaan, het is afgelopen, het is over en uit…'

Onvoorstelbaar toch, een Gildestraat zonder Mijnheer Verstraeten. Dat kan toch niet? En toch zal het zo zijn, volgend schooljaar. Hij gaat op rust. Op welverdiende rust. Ik moet iets bekennen, ik ga hem missen, en alle collega’s gaan hem missen.. en ik durf erop wedden dat ook jullie hem gaan missen. Het zal niet meer hetzelfde zijn. Anderen zullen zijn werk verderzetten. Maar toch…

En zou hij ons missen? Zijn school waar hij zolang gewerkt heeft? Zijn leerlingen die hij allemaal bij naam kent? Ongetwijfeld, hij zal dit hier missen… Hij zal nog regelmatig eens bellen om te vragen hoe Hendrik, Sefa, Beyazit, Asya, Kimi, Yideng en zovele anderen het nu doen in het 2de jaar Ondernemen… Of hij zal willen weten of Alina, Ayça, Berivan en Elias nu al wat meer op tijd zijn ’s morgens. Hij zal komen kijken naar de projecten die volgend jaar zullen doorgaan. Hij zal nieuwsgierig zijn hoe de leerlingen uit de tweedes de overstap verteren naar de 2de graad…

Elk verhaal heeft echter een eind, en we zijn echt heel dankbaar voor het schitterende verhaal dat Mijnheer Verstraeten op deze school geschreven heeft. Hij gaat nu terug naar Brugge, genieten van de zee, van een fietstocht in de natuur, van een optreden in het concertgebouw, van cultuur, van pralines, van een goed restaurant…

Peter, we wensen jou een heerlijke tijd samen met Mieke en met jouw kinderen… De leerlingen hebben nog een heel mooi aandenken gemaakt. Het verdient een mooie plaats in jouw bureau. Mag ik een warm applaus vragen?